جامعه جهانی بهائی، نیویورک, United States — سخنرانی نمایندۀ جامعه جهانی بهائی در کنفرانس اخیر سازمان ملل متحد در رابطه با توسعۀ اجتماعی با ذکر این نکته آغاز شد که نهادهای کمک‌رسانی مالی باید جمعیت‌هایی را که با آن‌ها کار می‌کنند به عنوان نقش‌آفرینان اصلی در پیشرفت خود به حساب آورند.

آقای دانیال پرل ( Daniel Perell) نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی و رئیس کمیتۀ سازمان‌های غیردولتی در زمینۀ توسعۀ اجتماعی در سخنرانی آغازین خود در پنجاه و پنجمین کمیسیون سازمان ملل متحد در زمینۀ توسعۀ اجتماعی که در اول فوریه ۲۰۱۷ در نیویورک برگزار شد بیان داشت: «روابط مبتنی بر حمایت و همیاری متقابل، به نحو فزاینده‌ای به عنوان مهم‌ترین منبع توانائی ما به حساب می‌آید».

وی افزود: «همۀ ما، اعم از غنی یا فقیر؛ شهرنشین یا روستایی؛ تحصیل‌کرده یا بی‌سواد، به یکدیگر وابسته هستیم و هنوز مطالب زیادی هست که باید در مورد یک اجتماع کارآمد بیاموزیم.»

این تفکر که تمامی جمعیت‌ها توانمندی مشارکت در توسعۀ خود را دارند یکی از موضوعات اصلی بیانیۀ جامعۀ جهانی بهائی در کمیسیون سازمان ملل متحد بود.

این بیانیه همچنین خاطر نشان می‌سازد که اگرچه نهادهای کمک‌رسانی مالی به نحو فزاینده‌ای، «قابلیت و پویایی نیروی فعال در جوامع کم درآمد» را تصدیق می‌کنند ولی مردم این جوامع «به ندرت به عنوان همکارانی توانمند و هم رتبه در یک اقدام مهم مشارکتی پذیرفته می‌شوند».

بیانیه می‌گوید: «این بسیار مهم و حیاتی است که نظام سازمان ملل متحد، توانایی خود را پرورش دهد تا بتواند استعداد و قدرت جمعیت‌هایی را که بعضاً با برچسب‌هایی چون " به حاشیه رانده شده" شناخته می‌شوند مشاهده نماید.»

خانم بیتا کورئا (Bita Correa)، یکی از اعضای هیئت اعزامی جامعۀ جهانی بهائی به این کمیسیون، به نقش ویژه‌ای که جوانان می‌توانند با دریافت حمایت و تشویق، در ساختن جوامع ایفا کنند اشاره کرد.

خانم کورئا مثالی از فعالیت‌های بنیاد فوندائیک (FUNDAEC)، نهادی که با الهام از تعالیم بهائی در کلمبیا مشغول کار است ارائه کرد.

وی در سخنان خود، در سوم فوریه، در نشستی که توسط جامعۀ جهانی بهائی با موضوع «نسل در حال ظهور: جوانان به عنوان نیروی محرکۀ جوامع مرفه» برگزار شد داستان گروهی از جوانان در سواحل شمالی کلمبیا را نقل کرد که به منظور ترویج شیوه‌های بهتر دفع زباله و ضایعات، مشغول به یک پروژۀ خدمتی شدند، تلاشی که منجر به تغییر و تبدیل عادات در کل جامعۀ آن‌ها شد.

این جوانان در یک برنامۀ مطالعاتی شرکت کرده بودند که بر نیروی فعال و پویایی آن‌ها تأکید داشت، اهمیت یادگیری در کنار یکدیگر را خاطرنشان می‌ساخت و انجام پروژه‌های خدمتی به نفع کل جامعه را تشویق می‌نمود. جوانان تصمیم گرفتند بر مسائل زیست‌محیطی تمرکز داشته باشند. آن‌ها در یک دورۀ شش ماهه، الگو های مصرف در جامعه را مورد بررسی قرار دادند و تدابیر معینی را برای حل این معضل شناسایی نمودند. خانم کورئا اظهار داشت در نهایت به همت ابتکار جوانان و سرمشقی که ارائه دادند، جامعه رویکرد خود را به این مسئله به تمامی تغییر داد.

وی بیان کرد: «یکی از مواردی که ما در برنامه‌های گوناگونی که توسط جامعۀ بهائی در سراسر جهان ارائه می‌شود شاهد آن بوده‌ایم اشتیاق و انرژی است که جوانان در صورتی که فرصت به آن‌ها داده شود برای اقدام نشان می‌دهند. آن‌ها مشتاق مشارکت هستند و دوست دارند ببینند که اقداماتشان در عمل تأثیرگذار هستند.»