روز "آموزش جرم نیست" در لس‌آنجلس برگزار شد

۱۲ اسفند ۱۳۹۳
هنرپیشه رین ویلسون در حال گفتگو با روزنامه‌نگار و فیلم‌ساز، مازیار بهاری، در برنامۀ زندۀ "آموزش جرم نیست" در لس‌آنجلس، ٢٧ فوریه ٢٠١۵

لس‌آنجلس, ایالات متحده — روز جمعه ٨ اسفند، بیش از ١١٠٠ نفر در هتل ایس (Ace) واقع در شهر لس‌آنجلس گرد هم آمدند تا بهائیانی را که از حقّ تحصیلات عالی در ایران محرومند ارج نهند.

"آموزش جرم نیست — برنامۀ زنده - ۲۰۱۵" رویداد مهمّی بود برای کمپین "آموزش جرم نیست" که در نوامبر ٢٠١٤ توسّط مازیار بهاری، روزنامه‌نگار و فیلم‌ساز ایرانی- کانادایی که خود در سال ۲۰۰۹ در ایران زندانی شده بود آغاز گردید. این کمپین از مستند "شمعی روشن کن" که ساختۀ خود آقای بهاری است الهام گرفته است.

"شمعی روشن کن" استقامت سازندۀ جوانان بهائی را نشان می‌دهد که آرزوی خود برای ادامۀ تحصیل را با ایجاد ترتیباتی غیر رسمی به نام مؤسّسۀ علمی آزاد ابراز داشته‌اند و از آن طریق توانسته‌اند به تحصیلات دانشگاهی دسترسی بیابند.

این فیلم در طول تعطیلات آخر هفته در بیش از ٣٠٠ نقطه در سراسر عالم، از استرالیا و نیوزیلند گرفته تا کانادا، از انگلستان تا برزیل، و از هندوستان تا هلند به اکران درآمد. مصاحبه‌های بی‌شماری با استادان دانشگاهی که به عنوان راهنمایانِ داوطلب به دانشجویان مؤسّسۀ علمی خدمت می‌کنند انجام شده که عدم دسترسی جوانان بهائی ایران به تحصیلات عالیه را مشخّص می‌کند. مقالات و گزارش‌هایی نیز در وب سایت‌های زیادی از جمله سایت‌های زیر منتشر شده است:دیلی بیست (The Daily Beast)، گلوب اند میل (the Globe and Mail) ، استار تریبیون (Start Tribune) ، بنگاه خبررسانی استرالیا – ای بی سی (Australian Broadcasting Corporation – ABC) ، تلگرام (The Telegram) ، پیتسبرگ پست گزت (Pittsburg Post-Gazette)، عفو بین الملل (Amnesty International) ، اخبار بین المللی ادیان (World Religion News)

در رویداد لس‌آنجلس اعلام شد که نامه‌هایی از چهار نفر از اعضای نمایندگان کنگرۀ کالیفرنیا — کارن بس، جنیس هان، آلن لونتال و ادوارد رویس (رئیس کمیتۀ امور خارجۀ مجلس نمایندگان ایالات متّحدۀ امریکا) دریافت گردیده که اهمیّت آموزش عمومی را تأکید نموده و در حمایت از این رویداد نوشته شده است.

هنرپیشه اِوا لارو در حال اجرای یک روایت‌خوانی از شرح حال یک دانشجوی بهائی محروم از تحصیل. نمایش اسلاید
۱۰ تصاویر

هنرپیشه اِوا لارو در حال اجرای یک روایت‌خوانی از شرح حال یک دانشجوی بهائی محروم از تحصیل.

برنامۀ شب شامل اجرای چندین برنامۀ موسیقی بود که در خلال آنها خواندن روایات و مصاحبه‌های زنده با بهائیان در بارۀ تضییقاتی که در ایران با آن رو به رو بوده‌اند، به سرپرستی آقای بهاری به عمل آمد.

آقای بهاری در گفتگویی روی صحنه با رِین ویلسونِ هنرپیشه که ناظم برنامه بود اظهار داشت که وقتی وی برای اوّلین بار از ماجرای بهائیان مطّلع گردید "از نحوۀ مقاومت آنان از طریق آموزش و عدم خشونت متعجّب شد." او اضافه کرد که "مردمان بسیاری در سراسر عالم باید از بهائیان یاد بگیرند."

هنرپیشه اِوا لارو یک روایت‌ نمایشی پراحساسی، نوشتۀ الستر تیلر را اجرا کرد. این قطعه بر مبنای افکار کیوان رحیمیان – یک بهائی که به خاطر هم‌کاری با مؤسّسۀ علمی به چهار سال زندان محکوم شده است – در زمانی که او منتظر دریافت احضاریه برای شروع دوران محکومیّتش بود نوشته شده بود.

علاوه بر آن، "کواترو ساوند"، یک گروه موسیقی سازی و نامزد جایزۀ گِرَمی، یک قطعه موسیقی شاد و موزون را اجرا کرد.

به دنبال آن، مصاحبۀ آقای بهاری با خانم فریده صمیمی، همسر یکی از هشت نفر اعضای دوّمین محفل روحانی ملّی (هیئت‌مدیرۀ ملّی بهائیان) ایران که در سال ١٩٨١ دست‌گیر و پس از محاکمه کوتاهی اعدام شدند، صورت گرفت.

هنرپیشه جاستین بَلدونی، به روایت‌خوانی داستان تخیّلی زن جوانی به نام بهفر پرداخت که در دبیرستان هنگام کوشش برای شرکت در کنکور دانشگاه، به خاطر بهائی بودن به وی اجازۀ شرکت در امتحانات داده نمی‌شود. سپس او اعلام می‌کند که "دولت هرگز نمی‌تواند تحصیل ما را متوقّف سازد. تحصیل یکی از اصول دوازده‌گانۀ آئین ما است."

آقای بهاری با مرجان داوودی نیز در بارۀ اخراجش از دانشگاه در اوایل دهۀ ١٩٨٠ مصاحبه‌ کرد. خانم داوودی بیان داشت که رئیس دانشگاه به وی گفت "تو انسان نیستی. تو از یک حیوان هم پست‌تری. از دفتر من [گم شو] برو بیرون." در آن لحظه باوجود دل‌شکستی با خود گفت که هیچ گاه از یادگرفتن دست بر نخواهد داشت. او بعداً موفّق به تحصیل مکاتبه‌ای با دانشگاه ایندیانا شد و توضیح داد که تمام موادّ به جز یک کتاب درسی که در یک محلّ مرکزی نگه‌داری می‌شد بقیه همه فتوکپی بودند. دوازده سال طول کشید تا لیسانس خود را از دانشگاه ایندیانا گرفت.

سپس روایتی پراحساس توسّط هنرپیشه آنتونی عزیزی خوانده شد که سونیا، یک محصّل بهائی تخیّلی را توصیف می‌کرد که از اوایل طفولیّت به وی آموخته شده بود که بهائیان در بارۀ خود و [آنچه هستند] دروغ نمی‌گویند. وقتی که دریافت جایزه‌اش به عنوان بهترین دانش‌آموز دبیرستان مشروط به انکار دینش شد، او در بوتۀ امتحان قرار گرفت. او حاضر به انکار نشد، شانس رفتن به دانشگاه را از دست داد، و نهایتاً در مؤسّسۀ علمی ثبت نام کرد.

به دنبال آن سه قسمت کوتاه از فیلم "شمعی روشن کن" پخش شد. سپس آقای بهاری اضافه نمود که دولت ایران همه نوع اتّهاماتی را به بهائیان وارد می‌سازد ولی ماهیّت این اتّهامات چنان است که در حقیقت باعث ازدیاد کنجکاوی جوانان مسلمان نسبت به دیانت بهائی می‌شود.

این برنامۀ دوساعته با اجرای یک موسیقی پایانی شاد و موزون با شرکت اوزوماتلی، کواترو ساوند، الیس هال، و ک.س. پورتر به اتمام رسید — راه مناسبی برای پایان دادن شبی که با وجود داشتن لحظاتی غمگین، از لحظه‌هایی الهام‌یخش نیز سرشار بود. نهایتاً، این بزرگ‌داشتی بود از استقامت جامعۀ بهائی ایران در برابر سختی‌ها.