سازمان ملل, United States — مجمع عمومی سازمان ملل امروز قویاً نگرانی خود را نسبت به موارد نقض حقوق بشر در ایران ابراز کرد.

خانم بانی دوگال، نمایندۀ ارشد جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل ابراز داشت که، «متأسفانه، همان‌طور که قطعنامۀ امروز نشان می‌دهد، ایرانیان از حقوق انسانی اولیه، از قبیل آزادی تجمعات یا عقیدۀ دینی، برخوردار نیستند، و این خود حکومت است که ناقض اصلی حقوق ایشان است.»

او موضع محکم سازمان ملل نسبت به این مسأله را ستود.

«این قطعنامه یکی از معدود شکل‌های حمایت از شهروندان ایرانی در برابر رژیمی است که به مدت ۳۵ سال از تأمين ضوابط بین المللی حقوق بشر امتناع ورزیده است.»

خانم دوگال گفت، «این موضوع مخصوصاً در مورد بهائیان ایران، بزرگ‌ترین اقلیت دینی غیرمسلمان کشور، صادق است که صرفاً به علت باور مذهبی‌شان به طور گسترده و روشمند مورد آزار و اذیت واقع می‌شوند.»

قطعنامۀ امروز، که با ۸۳ رأی موافق در برابر ۳۵ رأی مخالف و ۶۸ رأی ممتنع تصویب شد، نشان‌دهندۀ «نگرانی عمیق نسبت به موارد نقض شدید و مکرر حقوق بشر» در ایران است.

این قطعنامه به نگرانی‌های خاصی نسبت به «افزایش هشداردهندۀ» اعدام‌ها در ایران، به کار بردن شکنجه، محدودیت‌های گسترده بر آزادی بیان وتجمعات، تبعیض علیه زنان، و آزار اقلیت‌ها، از جمله اعضای جامعۀ بهائی، اشاره کرده است.

رأی امروز رأی پیشین را، که در کمیتۀ سوم مجمع عمومی در نوامبر، دربارۀ همین قطعنامه، گرفته شد، تأیید می‌کند.

این قطعنامه در ادامۀ گزارش‌های شديد‌اللحن بان کی ـ مون، دبیر کل سازمان ملل، و احمد شهید، گزارشگر ویژه‌ی سازمان ملل در امور مربوط به وضعیت حقوق بشر در ایران، می‌آید که هر دو نسبت به موارد نقض گسترده و مستمر حقوق انسانی در ایران هشدار داده‌اند.

به طور مثال گزارش بان کی ـ مون اشاره می‌کند که هیچ پیشرفتی در وضعیت حقوق انسانی اقلیت‌های مذهبی و نژادی رخ نداده است. او نوشته است که «اقلیت‌های مذهبی مانند بهائیان و مسیحیان با موارد نقضی مواجه‌اند که در قانون و در عمل تثبیت شده است.»

دکتر شهید نیز دربارۀ طیف گسترده‌ای از موارد نقض سخن گفته است، از موارد نقض روال رسیدگی قانونی، مخصوصاً در مورد اعدام‌ها، و «دستگیری‌های خودسرانه، توقیف و محاکمۀ مستمر افراد به علت استفاده از حقوق اساسی‌شان».

دکتر شهید ده بند از گزارش خود را به آزار و اذیت کنونی بهائیان ایران اختصاص داده، و اشاره کرده است که آنان با تبعیض گسترده‌ای در تحصیل و کار رو ‌به ‌رو هستند، و نیز بیش از ۱۰۰ بهائی در زندان به سر می‌برند.

این قطعنامه که پيش‌نويس آن را دولت کانادا ارائه کرده است، ۴۵ حامی دیگر هم داشت، و بیست و هفتمین قطعنامه دربارۀ وضعیت حقوق بشر در ایران بود که اجلاس سالانۀ مجمع عمومی سازمان ملل از ۱۹۸۵ تا کنون آن را تصویب کرده است.

این قطعنامه، مانند قطعنامه‌های پیشین، از ایران خواسته است تا با سازمان ملل همکاری کند، و مخصوصاً به گزارشگر ویژۀ سازمان ملل در امور مربوط به وضعیت حقوق بشر در ایران اجازه دهد که از این کشور بازدید نماید.